Level up!

Je fietssleutel ligt binnen handbereik en je aait liefdevol de lange haren van Ekko, die zich uitstrekt over de plek waar net nog je ontbijtbord stond. Je draagt je zwarte hoodie met capuchon en daaroverheen het rode dons jack van je vader. Als ik om acht uur beneden kom, vraag ik of je Ekko zult missen. Je zegt ja. 

Na school fiets je naar je nieuwe gezin. Een volgende stap in je culturele uitwisselingsjaar. Het gaat anders dan toen je bij ons kwam. Zo weet je van deze mensen nog vrijwel niets: je weet geen namen en hebt alleen een adres. Op de kennismaking dag gooide een positieve test roet in het eten en nu de familie uit quarantaine is kom je meteen voor het eggie. Je blijft daar tot de zomervakantie. Straks zul je voor de laatste keer uit Heiloo vertrekken, om de inmiddels bekende zes kilometer langs de uitgestrekte polder te fietsen. Vanaf morgen kun je het lopend af.

Je komt in een gezin met kinderen terecht. En in plaats van katten zijn daar vissen in huis. Dochterlief mag vandaag weer voor het eerst naar school en ze kijkt net als haar broertje uit naar jouw komst. Op woensdagmiddag zijn de kinderen vrij, want ze zitten nog op de basisschool. Ze zijn even oud als jouw neefje en nichtje in Japan.

Ik weet nog goed toen jij net in Nederland was. Ik stelde me op als juf en we maakten een stamboom voor elkaar. Het was de makkelijkste manier om iets meer van je te weten te komen en de basiswoordjes te oefenen die je schriftelijk had geleerd. Ik kwam erachter dat je een kleine familie hebt. Je opa’s en oma’s wonen allemaal in Fukui en je hebt een zus van twintig en twee neven en een nicht. Aan moederskant heb je neefje Shunsuke, die deze week elf jaar werd. Je nichtje heet Midori en is zeven jaar. Ze wonen ook in Fukui en je ziet ze vaak, dus je weet uit ervaring hoe kinderen zijn. In de nieuwe gastfamilie zal het drukker zijn dan hier. Bij ons had je rust en regelmaat en ik had het idee dat je dat prima vond. Je bent een beleefde jongen en je lijkt veel op mij. Hoe dat komt heb ik mij dikwijls afgevraagd. Heb ik veel Japanse trekjes en herken ik daarom veel in jou? Ik heb meerdere flashbacks naar mijn tienertijd gehad, want ik zie eigenschappen die ik zelf ook als tiener had. Je maakt je huiswerk zonder aanmoediging en bent altijd op tijd. Je hebt liever les dan een pauze en zo was ik ook Je weet niet veel te zeggen tenzij iemand je iets vraagt. Zelf wist ik ook nooit wat ik tegen volwassenen moest zeggen, tot mijn achttiende jaar. Ik besloot daar van de ene op de andere dag verandering in te brengen. Ik weet dat nog goed. Het was na mijn VWO en ik dacht nieuwe ronde, nieuwe kansen en ik veranderde mijn stijl. Een nieuwe look en een grote wilskracht. Ik wilde alles anders doen, ook anders dan heel veel anderen zijn. Die karaktertrek zie ik ook bij jou. Onder de stille wateren brandt een heel groot vuur. Jij ging naar Nederland toe, om het anders te doen. Een grote stap als je zo bescheiden bent als jij. 

Je gastgezin kijkt uit naar de ontmoeting met jou. Ik heb gebeld met de vader en die sprak zijn bewondering voor je uit. Hij was zelf ooit in Japan als een uitwisselingsstudent en hij weet hoeveel lef jij hebt, door dit schooljaar hier te doen. Zijn vrouw heeft net als hij Aziatische studies gedaan. Zij kunnen jou gaan bieden wat voor mij niet mogelijk was: een dynamisch gezinsleven en een auto voor de deur. Met vijf mensen in huis is er altijd wel iets gaande. Gesprekken aan tafel en reuring in huis. De kinderen doen aan sport en gaan naar clubjes en de ouders hebben een baan. Ik hoop dat je leert meebewegen met hun gezinsenergie.

Wat heb je veel geleerd in die kleine tijd bij ons. Het is vier maanden geleden dat je bij ons kwam. Je had nog nooit een kleine trip zonder je ouders gemaakt en nu ga je erop uit als je een stad wilt zien. Je had een boek mee over Nederland (die had je moeder in je tas gestopt) en daarmee kom jij op plekken die zelfs ik niet ken. Zondag was je naar Haarlem en had je een molen en de kerk opgezocht. Daarna hoorde je iemand jouw naam roepen in de binnenstad. Het was je klassenmentor met zijn vrouw, ook in Haarlem voor een dag. Je bent niet gewend zomaar iets te vertellen en toch deed je dat bij terugkomst bij een kop thee. Ik smulde van je mentor-encounter-verhaal.

Behalve het hierboven getoonde boek had je moeder ook een receptenboek en dashi-poeder in je koffer gedaan. Ze had je uien leren snijden en een paar gerechten leren klaarmaken, zodat je in Nederland voor ons zou kunnen koken. Je maakte dit weekend een Japanse stoofpot met crème クリームシチュー.

Ik heb in je kamer daarnet je grote koffer zien staan en ik denk terug aan de dag dat we je ophaalden met de trein. Ik zie mijn welkomstkaart, op het bureau achtergelaten in een verder lege kamer. Je beddengoed heb je keurig in de wasmand gelegd. Het is wel nog jouw kamertje, ook al is het van mij. Ik moet twee keer kijken omdat het me vervreemdt. Ik heb mijn boek hier geschreven en daarna opgeruimd. En toen was het jouw kamer. En nu is het leeg. Ik voel me verslagen en ik keek er zo naar uit... Ik wil mijn werk hier weer hervatten, maar dat kan ik nu nog niet. 

Jij fietst straks naar school en daarna naar het nieuwe adres. Later vanmiddag kom je met de auto en je gastvader en waarschijnlijk drinken we samen nog een kop thee. Ik ga geen afscheid van je nemen, want daar houd ik niet van. Je bent maar één dorp verderop en komt vast nog een keer langs. Level 1 is behaald, je gaat nu naar level 2.

Ganbatte kudasai, Yvonne