Vervelen is gezond

Laatst las ik daar iets over. Er was weer eens een onderzoek gedaan en het bleek dat vijf minuten nietsdoen voor de moderne westerse mens een zeldzaamheid is. Ieder moment wordt de mobiele telefoon uit de zak gegrist om de tijd te doden. Wachten zonder mobieltje in de hand lokt een ontwenningsreactie uit. Er worden stresshormonen aangemaakt door het lichaam en het gevoel kan zodanig onprettig aanvoelen, dat het te vergelijken is met angst.

Bij dit soort berichten heb ik de neiging mezelf aan de kant te scharen van de onderzoeker. En als zo’n onderzoek gaat over iets dat betrekking kan hebben op mezelf, denk ik dat ik me aan de gezonde kant bevind van de onderzoeksgroep. Je hoort wat je wilt horen…

Vandaag moest ik er ineens weer aan denken. Dat mobieltje brandt weer steeds vaker in mijn zak. En nu doe ik het in mijn tas omdat ik naar de dierenarts ga. Voor het geval ik later aan de beurt ben, om me niet te hoeven vervelen. Op dat moment kwamen die woorden weer in me op: Vervelen is gezond. En omdat ik net van een yoga & surf -vakantie kwam voor rust en ruimte in mijn hoofd, legde ik snel het toestel terug op tafel alsof het ding besmet was.

Met mijn kat op de fiets reed ik door mijn dorp waar in een week de Azalia's waren uitgebloeid, de graskanten waren gemaaid en waar het ondanks de ochtendkoelte rook naar hooi. Bij de dierenarts werd Jizo meteen geholpen en zo kon ik pas op terugweg een beetje mijmeren over wachttijd.

In de week van yoga en surfen logeerde ik met een tiental jongeren in een hostel. Surfen is wachten, werd me de eerste ochtend gezegd. De instructeurs reden naar een strandje dichtbij met zes jongeren in hun busje. Bovenaan het duin werd naar de zee gekeken. Wel vijf minuten bleven ze stil. Dan volgde overleg: blijven of zuidelijker kijken. Hetzelfde ritueel herhaalde zich. Surfen is wachten. We trokken anderhalf uur zuidelijker en daar vonden ze de geschikte golven. Vervolgens bemerkte ik dat de sport het wachten nodig heeft. Ook op het water wacht je altijd af. Je gaat pas peddelen als je een goede golf ziet, Tijdens de wachttijd rust je uit. Dat werd ook aangeraden in mijn eerste les. Als je moe wordt laat je gewoon een paar golven passeren. Je mag je plank ook gebruiken om uit te rusten.

De avonden waren gevuld met gesprekjes, lekkere warme gerechten en het wachten op de zoete thee met cake. Langzaam werd het donker en er was soms uren lang niemand met een mobieltje in de weer. Vakantie wordt uiteraard vaak gebruikt om op te laden. Maar vakantie zonder een telefoontje op zak is in een paar jaar tijd uiterst zeldzaam geworden. Bijna niet te doen ook. We weten de weg door Google maps, we zien de vertektijden op onze app, we maken foto's, meer dan je ooit terug kunt zien. We delen ze op social media, we zoeken een review op, kijken naar de valutakoers, spelen ons favoriete nummer af voor de juiste stemming en we kijken in de klokapplicatie hoe laat het thuis is...

Maken we onszelf niet veel te afhankelijk van dit aantrekkelijke gadget?

Kan ik mezelf uitdagen het vaker in thuis te laten?

De aanbieders van stilteretraites, yoga & surf -vakanties en meditatie-weekenden zijn groeiend, want iedereen moet zo nu en dan bijkomen van zijn drukke leventje. Maar waarom begin ik niet met zo nu en dan bijkomen tijdens dat drukke leven? Ik heb het niet over mediteren. Dat wordt zo overschat. Deze vorm van stilte zoeken is de moeilijkste oefening die de westerse mens kan leren beoefenen.
Nee.
Gewoon nietsdoen.
Even werkelijk niets doen.
Niets omhanden hebben en dan proberen rustig te blijven.
Geen koffie zetten.
Geen tijdschriftje pakken.
Gewoon doen alsof je op de trein wacht.

En dan proberen heel lang te wachten.