Mijn boek is uit. Het verhaal is geschreven en wordt gretig gelezen. De titel van mijn boek verraadt veel. De magie van Shikoku, pelgrim op het eiland van de 88 tempels. Wat je daar uit kunt opmaken is dat ik ooit aan een pelgrimage begon en dat die reis heeft geleid tot het uitgeven van een boek. Wat je niet kunt weten, is dat de jaren van het schrijven en publiceren avontuurlijker waren dan ik ooit had kunnen vermoeden.
Wanneer mag je jezelf een schrijfster noemen? Het was mijn overtuiging dat je pas serieus tot die beroepsgroep hoorde als een uitgeverij iets in het werk zag. Het manuscript dat ik schreef werd door sommige uitgeverijen positief beoordeeld. Naast de standaardzin: ‘past niet bij ons fonds’, kreeg ik regelmatig complimenten bij mijn afwijzing. Ze zagen dus iets in mijn werk, maar wilden niet met me verder. Die weigering werd met een klein zinnetje uitgelegd: ‘commercieel niet interessant’. En daar was mijn gedrukte dikke stapel papier weer, enkelzijdig gekopieerd, in Times New Roman 12 met regelafstand anderhalf. In de door mij beschreven en voldoende gefrankeerde retourenvelop.
Een schrijver is een schepper. Hij creëert en maakt overwegingen vanuit ijver, innerlijke drijfkracht en gevoel. Er is geen schrijver die tijdens het werken aan geld denkt. De buitenwereld is tijdens het schrijfproces hooguit aanwezig in de vorm van ‘de lezer’. Het schijnt dat de helft van de schrijvers schept vanuit verteldrang aan een zeker publiek. De andere helft is voornamelijk voor zichzelf aan de slag.
Als het werk is gedaan, komt de periode waarin het wordt gelezen. Veel schrijvers werken met proeflezers en tekstredacteuren. Zij gaan in op de inhoud, verhaallijnen, techniek, gemaakte keuzes en datgene wat nog ontbreekt. Altijd staan zij in dienst van de schrijver en het verhaal. Na het eenzame ploeteren om de gekregen tips toe te passen en toestanden uit de weg te ruimen kan de schrijver pas tevreden zijn. Hij is klaar voor het indienen van zijn manuscript. Een hoopvolle zoektocht naar uitgeverijen waar het boek thuishoort. De schrijver denkt dat zijn creatie gaat worden beoordeeld op vakmanschap en originaliteit. En dan is daar die blinde vlek. De commerciële waarde van het boek. Dat het slechts daarom draait is nog nooit door hem bedacht!
Toen ik dit ontdekte wist ik wat me te doen stond. Mijn verhaal moest gelezen kunnen worden. Ik nam het heft in handen. Mijn boek moest er professioneel gaan uitzien. In uiterlijk niet te onderscheiden van mooie uitgaves van beroemde schrijvers. Rekening houdend met mijn blinde vlek voor commercie, zocht ik een vormgever die dat kon beloven. De vormgeving is bij een boek minstens even belangrijk als de inhoud. Zowel boekwinkels als lezers zijn namelijk alleen geneigd een boek te kopen dat er aantrekkelijk uitziet. Mijn titel en coverfoto werden door mijn vormgever rigoureus afgewezen. Ieder zijn vak, dat moet gezegd. De nieuwe titel en de lay-out van mijn boek bleken onlosmakelijk verbonden met het latere succes.
Ik heb er veel voor moeten doen. Een grote investering. Uitzoeken hoe je een ISBN-nummer krijgt. Het oprichten van een uitgeverij. Inschatten hoe groot de oplage moet zijn. Onderhandelen met drukkerijen. Berekeningen maken. Informatie vinden over marges. Een website bouwen. Pers aanschrijven. Lezingen geven. Alle promotie komt uit mijzelf. Langsgaan bij boekwinkels met een paar boeken en een consignatieformulier. Wachten op bestellingen. Geloven in mijn verhaal.
En nu heb ik 600 boeken verkocht en zijn mijn gemaakte kosten terug verdiend.
Missie geslaagd!
Wanneer mag je jezelf een schrijfster noemen? Het was mijn overtuiging dat je pas serieus tot die beroepsgroep hoorde als een uitgeverij iets in het werk zag. Het manuscript dat ik schreef werd door sommige uitgeverijen positief beoordeeld. Naast de standaardzin: ‘past niet bij ons fonds’, kreeg ik regelmatig complimenten bij mijn afwijzing. Ze zagen dus iets in mijn werk, maar wilden niet met me verder. Die weigering werd met een klein zinnetje uitgelegd: ‘commercieel niet interessant’. En daar was mijn gedrukte dikke stapel papier weer, enkelzijdig gekopieerd, in Times New Roman 12 met regelafstand anderhalf. In de door mij beschreven en voldoende gefrankeerde retourenvelop.
Een schrijver is een schepper. Hij creëert en maakt overwegingen vanuit ijver, innerlijke drijfkracht en gevoel. Er is geen schrijver die tijdens het werken aan geld denkt. De buitenwereld is tijdens het schrijfproces hooguit aanwezig in de vorm van ‘de lezer’. Het schijnt dat de helft van de schrijvers schept vanuit verteldrang aan een zeker publiek. De andere helft is voornamelijk voor zichzelf aan de slag.
Als het werk is gedaan, komt de periode waarin het wordt gelezen. Veel schrijvers werken met proeflezers en tekstredacteuren. Zij gaan in op de inhoud, verhaallijnen, techniek, gemaakte keuzes en datgene wat nog ontbreekt. Altijd staan zij in dienst van de schrijver en het verhaal. Na het eenzame ploeteren om de gekregen tips toe te passen en toestanden uit de weg te ruimen kan de schrijver pas tevreden zijn. Hij is klaar voor het indienen van zijn manuscript. Een hoopvolle zoektocht naar uitgeverijen waar het boek thuishoort. De schrijver denkt dat zijn creatie gaat worden beoordeeld op vakmanschap en originaliteit. En dan is daar die blinde vlek. De commerciële waarde van het boek. Dat het slechts daarom draait is nog nooit door hem bedacht!
Toen ik dit ontdekte wist ik wat me te doen stond. Mijn verhaal moest gelezen kunnen worden. Ik nam het heft in handen. Mijn boek moest er professioneel gaan uitzien. In uiterlijk niet te onderscheiden van mooie uitgaves van beroemde schrijvers. Rekening houdend met mijn blinde vlek voor commercie, zocht ik een vormgever die dat kon beloven. De vormgeving is bij een boek minstens even belangrijk als de inhoud. Zowel boekwinkels als lezers zijn namelijk alleen geneigd een boek te kopen dat er aantrekkelijk uitziet. Mijn titel en coverfoto werden door mijn vormgever rigoureus afgewezen. Ieder zijn vak, dat moet gezegd. De nieuwe titel en de lay-out van mijn boek bleken onlosmakelijk verbonden met het latere succes.
Ik heb er veel voor moeten doen. Een grote investering. Uitzoeken hoe je een ISBN-nummer krijgt. Het oprichten van een uitgeverij. Inschatten hoe groot de oplage moet zijn. Onderhandelen met drukkerijen. Berekeningen maken. Informatie vinden over marges. Een website bouwen. Pers aanschrijven. Lezingen geven. Alle promotie komt uit mijzelf. Langsgaan bij boekwinkels met een paar boeken en een consignatieformulier. Wachten op bestellingen. Geloven in mijn verhaal.
En nu heb ik 600 boeken verkocht en zijn mijn gemaakte kosten terug verdiend.
Missie geslaagd!
Mooi verwoord! Ik heb je schrijversproces van dichtbij meegemaakt en het is erg herkenbaar en leuk om beknopt te lezen waar je een paar jaar zo druk mee bezig bent geweest. �� Petje af!
BeantwoordenVerwijderenWow respect!!
BeantwoordenVerwijderenZowel je boek als dit verslag leest als een trein en vraagt naar meer!!